Is het de snelheid van de technologische veranderingen, dat de wereld van recruitment zich als een robot beweegt?
Ruim 22 jaar geleden startte ik mijn loopbaan als intercedent bij Tempo-Team, omdat ik mensen aan een baan wilde helpen en bedrijven aan goede kandidaten. De eerste jaren werkten wij met inschrijfkaarten, een fax en een typemachine. Ongelofelijk dat dit beeld al geschiedenis is. Het geeft aan hoe snel de ontwikkeling is gegaan. Niet snel na mijn start bij het uitzendbureau, deed de computer zijn intrede en jaren later is de wereld van HR volledig gedigitaliseerd. Algoritmen, big data, kunstmatige intelligente, etc. zijn de drivers voor het vinden van de juiste medewerkers. De technologie neemt dit mooie vak over. Tenminste, dat lijkt de conclusie, als ik de artikelen en publicaties op dit gebied lees.
Ik zie dit anders. De technologische ontwikkeling maakt werving efficiënt en zie ik als basis. De wereld van recruitment draait om mensen. Algoritmen kijken naar feiten en het verleden, maar houden geen rekening met ambitie en de wensen en eigenschappen van de kandidaat. Uit onderzoek van Bas Kodden* blijkt dat zelf-effectiviteit en aanpassingsvermogen van medewerkers van cruciaal belang zijn om succesvol te blijven. De Nederlandse CEO’s hebben echter nauwelijks oog voor deze persoonskenmerken, hoewel het juist deze organisaties zijn die wendbaar moeten zijn. De werving innoveert in hoog tempo, maar de selectie van nieuwe medewerkers vindt plaats op “ouderwetse” competenties. We kunnen doorgaan met het invoeren van nieuwe technologische innovaties, maar de grootste vernieuwing ligt bij de mens. We moeten met nieuwe ogen leren kijken en de mens zijn plek weer laten innemen.
Juist nu de ‘war of talent’ heftig is losgebarsten. We redden het niet met selecteren op opleiding en ervaring. Voor het vinden van de beste kandidaten is het proces adequaat uitvoeren niet voldoende. Nieuwe doelgroepen met verborgen en specifieke talenten moeten worden aangeboord. De wensen van de kandidaat veranderen. Factoren als zingeving, vitaliteit en duurzaamheid zijn belangrijke drivers voor de keuze van de baan. Diverse onderzoeken bevestigen dit en ook op bijeenkomsten die ik bijwoon worden deze elementen veel benoemd. Toch houden wij met elkaar het systeem in stand door te blijven selecteren op het verleden en blijven “hokjes” denken. Er wordt onvoldoende gekeken naar het potentieel van de kandidaat en de drijfveren van de kandidaat. We moeten meer luisteren naar de onderliggende behoefte en anticiperen op de toekomst door mensgericht te selecteren.